Hier had ik dus helemaal niet opgerekend.

Vrijdag 25 Januari begon hartstikke leuk. Lekker vroeg opstaan uurtje of 4 en toen richting Schiphol. Op Schiphol kwam ik Tseard tegen dus hebben we even een koffie gehaald (ik had koffie gehaald, Tseard niet want hij heeft een slechte blaas, dus wou niks drinken voordat hij het vliegtuig in ging.) Na de koffie afscheid genomen en elkaar een goede reis en heel veel succes gewenst.

Aangekomen op Birmingham Airport had ik mijn koffer al snel en ging ik meteen even een pakje sigaretten kopen (jaaa ik weet ut..). Maar nu? Waar moest ik in godsnaam heen. Ik ging maar even naar een balie, waar een aardige man mij heeft geholpen. Ik kreeg een taxi nummer van een taxi bedrijf dat niet al te duur was. Want de taxi's bij het vliegveld vragen er wel 90 tot 100 pond voor. Ik heb er uiteindelijk 30 voor betaald. De taxi chaffeur was erg aardig en had ook behoorlijk wat vragen. Toen ik in Walsall kwam kreeg ik het mobiele nummer van de taxi chaffeur. Hij zei: als je in de problemen komt of je bent verdwaald, dan kan je me altijd bellen.

Nou ik opzoek naar Camelot, nergens te vinden en Walsall is best nog wel groot. Na een kwartier gevraagd en gezocht te hebben, heb ik het gevonden. Het bleek dat de taxi chaffeur mij precies er voor had afgezet, maar ik zag nergens het camelot teken, maar het zit dus in ander gebouw met nog meer bedrijven. Nou ik dacht yes gevonden! De receptioniste probeerde te bellen naar boven naar het kantoor van Camelot, niemand nam op. half uur gewacht nog een keer gebeld. Zegt de receptioniste tegen mij: Ja er is niemand op kantoor. Wat heb ik daar nou weer aan? EN NU!!? ..... De baas van het kantoor (Paul) in Camelot stond op het vliegveld met een heel groot bord met mijn naam erop op mij te wachten UHUM.. Leuk dat dit mij ook is verteld dat er toch iemand mij kwam ophalen, had me weer 30 pond bespaart voor de taxi.

Ik had me spul boven op kantoor gezet en ging even rondkijken in Walsall, want we moesten nog op Chris wachten. Natuurlijk even met papa en mama gebeld. Na (volgens mij een uur) rond te hebben gelopen en alweer 2 hempjes te hebben gekocht, besloot ik maar weer terug te gaan. Paul was aan de telefoon en Chris was er nog niet. Toen ging ik maar even achter de computer zitten en heb ik Yreen een mailtje gestuurd, waar ik trouwens nog steeds geen antwoord op heb! Toen Paul klaar was met bellen heeft hij mij een paar dingen uitgelegd. (wat ik niet heb opgeslagen eigenlijk.. ssst!) Er kwam een man binnen, Paul vertelde mij dat dat de manager van dit gebouw is. Wat hij er ook nog even bij vertelde was dat ik voor hem moest oppassen want hij is een 'player' ;Je weet wel wat een player is toch ?' vroeg die aan mij. Natuurlijk weet ik dat, iedereen weet dat. Maar hij zei dus dat tot nu toe elk meisje dat hier stage heeft gelopen wel iets met hem heeft gehad. WAAAAT? oke. Nou Papa het is een neger(sorry voor mijn keuze in woorden) en hij heet Jason.

Uiteindelijk kwam Chris binnen en hebben we kennisgemaakt. Ik ging met hem om een paar 'properties' te bekijken. Ver van luxe.. Na dit werd ik EINDELIJK naar mijn woning gebracht in Creswell, 15 minuten van Walsall af. Ik werd er gewoon ellendig van. Er was gewoon helemaal niks. Ja een bed en een tv die het niet doet en een kledingkast. Het was er ook zo kouuuud. Chris heeft me achter gelaten met: Als er wat is kan je me altijd bellen, maar 'fingers crossed' dat dat niet nodig is. Waarop ik zei: Vast niet!! Toen Chris weg was heb ik eerst 2 bank/stoel ding gejat uit een andere kamer. niet dat het helpt want het ziet er als nog belachelijk uit. Toen nog even op mijn mooie bankstel gechillt met mijn kleine laptopje en had gelukkig even internet. Nadat ik ook geen internet meer had besloot ik maar 1tje te roken, dat was nog een heel gedoe want ik kon de deur naar buiten niet meer vinden! Ik was gewoon verdwaald in de woning.. natuurlijk wel gevonden want ik ging gewoon alle deuren af:) daarna mijn bed zonder kussen maar in gedoken.. altijd fijn! wat een dag..

De volgende dag (Zaterdag 26 januari).. zou ik met de bus naar Walsall gaan. Ik weet niet waarom, maar ik besloot al mijn belangrijke spullen mee te nemen in mijn veel te grote tas (behalve mijn Telefoon lader! hoe dom). Toen ik buiten het gebouw was besloot ik even mijn sleutels uit te proberen, kijken of ze wel werkten. Waarom ik het deed weet ik niet.. maar wel goed dat ik het deed! Want ze werkten dus niet meer!! WTF? ik kon er gewoon niet meer in komen. Ik Paul bellen, hij kon niet snel komen want hij zat miles bij mij vandaan. Paul ging Chris bellen. Die kon er ongeveer over een uur zijn met sleutels. Een uur? Oke ja dan kan ik wel naar Walsall. Niet dus.. Want mijn pas werkte niet in de automaat in het supermarktje beneden mijn woning en ik had ook helemaal geen geld meer in mijn beurs. Ik moest toch even wat eten en drinken kon ik pas pinnen als ik voor 5 pond aan boodschappen had. Waar gaat dit over!? nou toen heb ik gewoon allemaal snoep wat naast de kassa stond op de balie gegooid totdat ik op 5 pond zat:) Toen ging ik leuk als een zwerver in een bushokje zitten met mama bellen. Na anderhalf uur was Chris er eindelijk, me voeten helemaal bevroren. Hij had wel 10.000en sleutels mee en heeft ze allemaal geprobeerd maar geen één deed het. Dus het lag gelukkig niet aan mij:) Hij heeft heel wat telefoontjes gepleegd en het bleek aan de elektriciteit te liggen. Chris nam me mee naar Walsall en zijn daar naar Starbucks geweest. Hij kreeg weer een telefoontje met: Ja er kan pas maandag iemand komen om het te maken. Dus ik zou naar een andere woning gaan tot en met maandag. Eerst moesten we wat dingen kopen want ja mijn koffer lag nog in de woning in Creswell. Handdoek, tandenborstel, shampoo, en natuurlijk ondergoed. haha helemaal niet awkward als er een jongen van ongeveer 27 bij je is die je nog maar net een dag kent. Sorry vriend moet het toch echt hebben. Agh hij werd uiteindelijk mijn Personal Shopping Assistant. al mijn tasjes dragen.
Toen werd ik naar de nieuwe woning gebracht in Moseley, dichterbij Birmingham. Het het huis heet Mulberry House, en echt het was net een paradijs vergeleken met de andere woning. 4 badkamers met normale douches!, 2 met een bad, 2 keukens, wasmachine, woonkamer met Flatscreen tv en 3 mooie rode banken. Wat was ik blij, helaas zou dit alleen tot en met maandag duren, dus ik heb even een uur onder de douche gestaan. Na de heerlijke warme douche, ging ik tv kijken, eerst was de film 'Irobot' ofzo er op en daarna 'Back to the future'. Daarna ben ik lekker gaan slapen.

De volgende dag (zondag 27 januari) uitgeslapen tot een uur of half 11. Toen even me boek 'The perks of being a wallflower' gelezen. Na een tijdje was ik daar ook wel klaar mee en besloot ik me alvast voor te bereiden op morgen want dan moest ik van Moseley naar Walsall reizen. Ik dacht dat kan ik nu het beste gaan uitzoeken. Ik was onderweg naar de bushalte (dacht ik) werd ik gebeld door me moeder en kreeg ik me lieve nichtje Shalysa aan de telefoon die Cakie schreeuwde en nog even met me paps gesproken. Ik had de bus gevonden naar Birmingham center en het kostte 2 pond. Jezus wat is Birmingham groot, met echt heeel veel bushaltes, nou dit zou nog wat worden. Ik was verdwaald en kon de bushalte niet vinden naar Walsall en ook niet terug naar Moseley, Nja dan maar even naar H&M een shirtje halen voor de volgende dag op stage. Gewoon een simpel ding gehaald en maar weer verder gaan zoeken. Eindelijk had ik dus bushalte gevonden die naar Walsall ging, maar nog steeds niet de bushalte gevonden die mij weer terug naar het huis zou brengen. Volgens mij heb ik in totaal wel 2 uren daar rondgelopen en een broodje gehaald. Ik had een paar mensen gevraagd of ze wisten waar de bushalte was maar geen één wist het. Uiteindelijk heb ik het toch zelf gevonden. Yaaaay! Ik zat in bus 50 naar Moseley in Moseley moest ik uitstappen om in bus 35 te stappen. Zat ik in bus 35 was het de verkeerde kant waar ik was opgestapt. Gelukkig was het dezelfde bus chaffeur die mij die ochtend ook had opgehaald. Dus die heeft mij uiteindelijk bij de bushalte afgezet. Alleen was het niet de bushalte waar ik was opgestapt, dus nog steeds verdwaald en het was al donker.. Een kant opgelopen maar daar was het huis niet toen maar weer terug naar de bushalte en de andere kant opgelopen, ik kwam een vrouw tegen en vroeg de weg naar Parkhill, het bleek dat Parkhill toch nog best wel een groot stuk was van Moseley, maar ik liep de kant op dat de vrouw zei en ik kwam de bushalte tegen waar ik WEL was opgestapt. Ondertussen heb ik wel 10x gebeld naar Paul en Chris maar beiden namen steeds niet op. GODVER. Ik dacht dat ik nu wel goed zat en dat bleek gelukkig ook zo te zijn. Papa en mama een beetje ongerust, ja ik zelf ook natuurlijk. Ik ken er niemand en ben er nog nooit geweest, dus ik herkende ook niet veel. Ik heb het huis gelukkig wel gevonden. Want ja ik was nog zo slim om het adres van het huis op te slaan in me telefoon. Ik wist het huisnummer.(je kan het toch wel Kayleigh). Eenmaal binnen heb ik even films gekeken die ik kreeg van de andere bewoner. Na de films ben ik gaan douchen weer voor een uur ofzo.. want ja in de andere woning heb ik niet zo'n douche. Na de douche lekker me bed in gegaan en heb ik me boek gelezen.

Maandag (28 januari) mijn eerste stage dag. Nu moest ik de reis maken van Moseley naar Walsall. Dat ging me goed af omdat ik de dag ervoor alles al had uitgezocht. Dus nu zit ik op kantoor en ben benieuwd wat er vandaag weer gaat gebeuren en ben er nu wel klaar mee met het onzekere gevoel.


Ik wou een avontuur, nou dat heb ik tot nu toe ook gekregen.

Dankje.